Mijn lijst met blogs

zondag 13 april 2014

Jaap en Sjanet


In onze tuin wonen twee merels. Jaap en Sjanet. Ze zijn drie jaar geleden met ons meeverhuisd vanuit de grote stad. Aangezien wij geen huisdieren hebben, zijn Jaap en Sjanet onze tuindieren. We genieten elke dag van hun aanwezigheid en volgen hun belevenissen op de voet als we aan de keukentafel zitten te eten. Dat is in ieder geval drie keer per dag en meestal vaker. We drinken ook veel koffie namelijk.

Groot was onze vreugde toen we Sjanet weer zagen sjouwen met allerlei takjes. Ze ging een nest bouwen! Gelukkig koos ze de conifeer waar we het beste zicht op hebben. Inmiddels zit ze al een poos op het nest en kon ik haar met enige moeite vastleggen. Dat wil zeggen, ik maakte van een afstandje foto's want ik durfde niet tè dichtbij te komen. Wat ik precies fotografeerde kon ik helaas niet zien.

Op mijn laptop staan nu tien foto's van dezelfde conifeer. Pas na vijf inzoompogingen zag ik haar ineens zitten. 'Ja!', riep ik uit, 'daar zit ze, met haar eigenwijze snavel in de lucht'. Waarop de  familie kwam aanrennen en meekeek. 'Ja hoor, dat is Sjanet' zei de hele kudde. Alsof ze haar aan de snavel herkenden..

We houden haar goed in de gaten deze dagen en jagen alles met staart (wij Oostwouders zijn geen kattenliefhebbers, sorry) met veel gesis weg. Kssssst. Wegwezen! Laat Sjanet met rust!

Daarom schrokken we ons een hoed toen Koosje afgelopen week met een witte emmer in haar hand aan kwam lopen. Ze had een dode merel gevonden in de speeltuin. 'Kijk mam, ik denk dat het Jaap is. Zie je dat grijze plukje hier?' Ach, ze was zo bezorgd en om eerlijk te zijn voelde ik me ook ineens heel droef. Nee toch. Het zou toch niet echt Jaap zijn?

We hebben het beestje ceremonieel begraven in de speeltuin (met acht andere kinderen erbij) en liepen met hangende schouders en schep terug naar huis. Tijdens het Klokhuis kijken, hoorde ik ineens het geluid van een fluitende merel. Snel liep ik naar het raam en riep met opgeheven vinger 'luister, ik hoor Jaap!'. Drie kinderen sprongen op van de bank en keken met mij mee naar de boom. 'Ja hoor, het is Jaap!', zei Juul. Alsof ze hem aan zijn snavel herkende.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten