Verspenen voor beginners

Het is zover. Tijd om te verspenen. Al vanaf het begin van mijn tuincarrière vind ik dat een raar woord. Verspenen. Wat is dat eigenlijk? Klikkerdeklik. Kortom: je zet je miniplantjes in een ruimer potje zodat ze groot en sterk worden. Daarna moet je ze buiten laten afharden. Maar daarover later meer.

Eerst het verspenen. Hierbij heb je nodig:

Een rijk gevulde bak met zaailingen

Een elektrische boor met boortje nr. 3

Een stapel (rode) plastic bekertjes van de Action

Een zwarte stift (watervast)

Emmer of bak gevuld met potgrond (niet op deze foto)

Oude krant (ook niet op foto)

Je pakt je bakje met miniplantjes. In dit geval pottomaat Minibel (pot-tomaat voor snellezers zoals ik. Potto-maat? Wat is een potto-maat? Ah! een pot-tomaat. Een tomaat voor in een pot in plaats van de volle grond.) en geniet eerst van de rijkdom die je ziet. Vergeet vooral niet te ruiken. Bij de minste aanraking ruik je al tomaat. Heerlijk! Zoals je ziet, staan de zaailingen erg dicht op elkaar. Het is tijd om ieder plantje meer ruimte te geven. Dit doe je als volgt:

 

Maak stapeltjes van zes bekers en boor daar vervolgens drie gaatjes in. Op die manier heb je in vijf minuten de hele stapel gedaan. Vergeet niet het boortje even schoon te blazen en in het juiste bakje terug te doen (dat verblijdt de echtgenoot!)

Daarna schrijf je met watervaste stift de naam van de plant op de beker. Vooral handig als je meerdere zaailingen verspeent. De pottomaat Minibel is al jaren mijn favoriet. Ik geef ze graag cadeau en ook op Koninginnedag verkopen ze goed. De plant zit vol met heerlijke cherrytomaatjes.

Dan de volgende stap. Leg een oude krant voor je neer op tafel en pak de zaaibak. Knijp nu aan alle kanten in het bakje, hierdoor maak je de grond los en kun je de plantjes er in één keer uitschudden. Je houdt de bak schuin en voordat je zaailingen op zijn kop landen, vang je het geheel vloeiend op met je hand en schuif je de hele inhoud op de krant. Een beetje zoals je een pannenkoek die klaar is uit de pan schudt op een bord. De ene keer lukt het fantastisch en de andere keer heeft het wat bijsturing nodig...

Breek van de grote klont wat kleine groepjes aarde af en trek de tomatenplanten voorzichtig uit elkaar. Pak hierbij nooit de wortels vast.

Vul wat plastic bekertjes met potgrond. Ik vind het prettig om een zak potgrond in een grote bak leeg te schudden (emmer of tubtrug) en daar met een bekertje grond uit te scheppen. 

Je pakt een bekertje en maakt met je vinger een gat in de potgrond. Dan pak je het tomatenplantje vast bij de steel en laat de wortels voorzichtig zakken in het gat. Vervolgens vul je het gat op met de omringende aarde. Dit gaat makkelijk wanneer je de beker optilt en even op tafel tikt. De aarde zakt dan vanzelf om de plant heen en je hoeft het geheel nog maar een beetje aan te drukken.

 En na een poos heb je een tafel vol gezellige rode bekers gevuld met tomatenplantjes.

Of in mijn geval een krat. En och, de blijdschap die het bracht dat alle veertig bekertjes precies in die krat pasten! 

En als laatste moet je de plantjes water geven. Ik doe dat met mijn geweldige kikkergieter. Die geeft een perfect klein straaltje uit haar roze lippen. Klaar! Verplaats je plantjes naar een plek waar ze de eerste paar dagen geen zon vangen. Na een poosje, als ze de grootste schok te boven zijn en je ziet dat ze gegroeid zijn, kan dat weer wel. Uiteindelijk moeten de planten naar buiten. Afharden. Wennen aan de weersomstandigheden van de boze buitenwereld.