I ♥ mijn paarse melde.
De enorme, gele schermen beginnen al een beetje bruin te worden. Dat verklaart het herfstachtige gevoel dat ik bij onderstaande foto kreeg. Links boven in de hoek zie je dat de schermen verkleuren en binnenkort kan ik ook het zaad van de dille verzamelen.
De dahlia's doen het erg goed. Zolang je de uitgebloeide bloemen blijft verwijderen, gaat de plant maar door met het vormen van nieuwe bloemknoppen. De kinderen weten inmiddels precies hoe een uitgebloeide dahliaknop eruit ziet en helpen me enorm met plukken. Grappig dat er geen apart woord voor deze handeling bestaat. Als trouwe kijker van Gardeners World op BBC2 (een aanrader: vrijdagavond 21.30 uur) weet ik dat Engelsen het weghalen van uitgebloeide bloemknoppen 'deadheading' noemen. Misschien is 'knoppensnellen' wel een mooie term. Vriend Erik R. zal deze woordvondst zeker waarderen.
De witte Japanse anemoon (Honorine Jobert) is schitterend. Hij doet het goed op klei en is stukken groter/hoger dan in Amersfoort.
En gelukkig is het lampenpoetsergras ook aangeslagen. Heel lang zag ik alleen een paar groene sprieten en verder niks. Nu komen de pluizige flosjes en heb ik weer een nieuw 'slachtoffer' om te aaien...
Niet zo aaibaar, maar wel een genot om naar te kijken. De heliantus Lemon Queen.
Het is gewoon net een enorme bos bloemen die weken 'op vaas staat'.
Er staan drie bossen in mijn tuin (afkomstig van één stekje à 15 cm gekregen op de plantenruilbeurs in Schothorst mei 2010.) En volgend jaar ga ik elke bos weer halveren en verplaatsen. Fijn dat soort planten! Nu ik de foto's nog eens goed bekijk, moet ik mijn Lemon Queen misschien maar gewoon gaan omhelzen in plaats van aaien... Hoe zou dat voelen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten